Volgens het 'Geslachtsnamenboek' van J. Winkler is de naam Haring ontstaan uit het Germaanse Haro en Hero, afgeleid van 'heer' (leger). We vinden de oudste verwijzing naar de naam in het werk 'Germania' van de Romein Tacitus uit de 1e eeuw. Hij schrijft over de gevreesde Germaanse Harii krijgers, die hun lichamen en schilden zwart maakten om indruk te maken in de strijd. Zij worden in verband gebracht met de (Ein)herjar uit de Noordse mythologie; de gevallen krijgers die naar Walhalla zijn gegaan.

De familienaam Harings is een patroniem (vadersnaam) van de voornaam Haring, zoals in de 18^e eeuw te zien is tussen generatie I en II. Generatie I heet Haring Jans(zoon) en daarom heet generatie II Aldert Harings(zoon). De familienaam moest door Aldert Harings worden vastgelegd vanaf de invoering van de Burgerlijke Stand in 1811. Helaas zijn de registraties van naamsaanneming in Leeuwarden niet bewaard gebleven. Wel zijn er bronnen die de achternaam overnamen uit de oorspronkelijke registraties, zoals het register van stemgerechtigden.

De achternaam Harings wordt vermoedelijk gevoerd wordt door twee Nederlandse families; een oorspronkelijk Eifelse (D) en Friese. De Eifelse familie Harings lijkt in Duitsland, Nederland en België voor te komen, maar nauwelijks boven de Nederlandse rivieren. De oorspronkelijk Friese Haringsen zijn in negen provincies en Aken woonachtig (kaart).